Litterae Apostolicae, Venerabili Dei Servae Matri a Sancto Ludovico (in saeculo: Mariae Ludovicae Elisabethae de Lamoignon) Beatorum honores decernuntur (die XXVII mensis Maii, anno Domini MMXII)

BENEDICTUS PP. XVI

LITTERAE APOSTOLICAE

VENERABILI DEI SERVAE MATRI A SANCTO LUDOVICO
(IN SAECULO: MARIAE LUDOVICAE ELISABETHAE DE LAMOIGNON) BEATORUM HONORES DECERNUNTUR*

Ad perpetuam rei memoriam. — « Multum differt inter sequelam Christi et alterius admirationem. Christum sequi est aliquid existentiale, significat imitari Eum ad sese cum Ipso conformandum, ad se Ipsi assimilandum, ut ex hoc altera efficiatur humanitas ».

Venerabilis Dei Serva Mater a Sancto Ludovico (in saeculo: Maria Ludovica Elisabetha de Lamoignon) ita suis in doctrinis ad filias suas spiritales scripsit. Valde et firmiter dedit testimonium insigni evangelico verbo quo discipuli ad imitandum Magistrum vocabantur.

Lutetiae Parisiorum die III mensis Octobris anno MDCCLXIII orta, Dariorigi obiit die IV mensis Martii anno MDCCCXXV, in ea videlicet urbe in qua vitam religiosam incohavit et fundamenta Congregationis excogitare incepit. Solidam formationem religiosam a parentibus edocta, consensit, prout plerumque illo tempore fiebat, ut matrimonium iniret cum comite Eduardo Francisco Molé de Champlâtreux.

Quamvis plurimis honoribus uteretur et commodis, illa tamen non solum praecepta Ecclesiae sequi et exsequi poterat, sed etiam in perfectione evangelica ita progrediebatur, ut orationis ardentis necnon spiritualitatis locupletis vitam inciperet, per quam amore flagrantiore pauperes colebat. Heroicitas eius fidei iam patuit cum maritus, quamvis innocens, supplicio capitis affectus est mense Aprili anno MDCCXCIV, dum tumultuosa tempora Galliam perturbabant. In desperationem aut in odium minime incidens, occasionem arripuit sese Deo prorsus vovendi « sine condicione ». Ex illo die, intellexit onus Crucem ferendi nullo modo tristitiam significare sed potius quod Sancta Teresia Abulensis scripserat: « Scio Iesum Christum velle ut servitium praestemus cum libertate et laetitia, ita ut crux ferenda sit potius quam trahenda ». Eucharistico convivio quotidie nutrita, quod raro eveniebat illo tempore, promptam se praebebat ad servitium Christo, speciatim in pauperibus et patientibus, praestandum. Quamobrem eius spiritualis moderator commendavit illi opus comitandi, spirituali materialique sensu, puellas indigentes inter VII et XII aetatis annos, praesertim in formatione morali, culturali et professionali. Post novem novitiatus annos, confessario suadente, primam domum instituti a se fundati die XXV mensis Maii anno MDCCCIII inauguravit atque nuncupavit coram Episcopo De Pacemont tria vota vitae religiosae. Summus Pontifex Gregorius XVI postea Regulam definitive approbavit, dum quoad civilem legem primum Napoleon Bonapars, deinde Rex Aloisius XVIII Statuta approbaverunt. Exemplum seipsam praebens suis filiabus spiritalibus, praenuntia exstitit renovationum, quae solummodo post Concilium Vaticanum II in lucem edita essent. Imposuit scilicet absolutam sororum aequalitatem, ita ut sorores choro astrictae a sororibus conversis non distinguerentur, atque opera manualia et intellectualia eiusdem dignitatis haberentur. Cito igitur Congregatio nuper orta in novas apostolatus et missionis provincias induxit et plurimas domus multis in nationibus fundavit. Saepe Generalis Moderatrix electa, heroica humilitate gubernaculum aliis malebat tradere, unanimo tamen consensui sororum annuit, quamvis iam ultimis in suis vitae annis versaretur et morbo conficeretur. Supremus dies eam invenit amplectentem Christum crucifixum, quem ardenter dilexit. Fama sanctitatis eius evidens exstitit ipso in ritu exsequiarum, quem participaverunt non solum familiares et clerus, sed etiam auctoritates civiles, id quod tempore illo raro fiebat.

Minuentibus vero insidiis in Ecclesiam et Gallicis rerum eversionibus, adepta pace post duo bella mundana, perdurans sanctitatis fama Servae Dei induxit Episcopum Venetensem ad Processum Informativum Ordinarium instruendum a die V mensis Decembris anno MCMLIX. Congregatio pro Causis Sanctorum Decretum validitatis super eius scriptis edidit die XIV mensis Novembris anno MCMLXVI. Consultores Historici, die IX mensis Iunii anno MCMLXXVI congregati, documenta Causae examinaverunt de quibus votum favorabile protulerunt. Die VII mensis Iulii anno MCMLXXVII, Congregatio pro Causis Sanctorum Decretum super validitate iuridica Processuum emisit. Consultores deinde Theologi, in Congressu peculiari die XXV mensis Iunii anno MCMLXXXV habito, votum favorabile super heroicitate virtutum tulerunt, quod Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die XIX mensis Novembris anno MCMLXXXV habita confirmaverunt. Coram beato Ioanne Paulo II, Praedecessore Nostro rec. mem., Decretum huiusmodi promulgatum est die XVI mensis Ianuarii anno MCMLXXXVI. Statutis iure expletis, Inquisitio peracta est de quadam mira sanatione, quam die X mensis Februarii anno MMXI Consilium Medicorum praeter naturae vires evenisse dixit. Consultores deinde Theologi, in Congressu die VII mensis Iunii anno MMXI habito, eandem sanationem per intercessionem Servae Dei divinitus patratam asseruerunt. Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria die XIII mensis Decembris MMXI congregati, illam sanationem verum miraculum confirmarunt. Exinde Nos Ipsi iussimus ut Congregatio de Causis Sanctorum Decretum super miro die XIX mensis Decembris anno MMXI ederet. Statuimus deinde ut Beatificationis ritus in urbe Venetensi die XXVII mensis Maii anno MMXII celebraretur.

Hodie igitur in urbe Venetensi de mandato Nostro Venerabilis Frater Noster Angelus S.R.E. Cardinalis Amato, S.D.B., Praefectus Congregationis de Causis Sanctorum, textum Litterarum Apostolicarum perlegit, quibus Nos Venerabilem Dei Servam Matrem a Sancto Ludovico, in saeculo Mariam Ludovicam Elisabetham de Lamoignon, in Beatorum numerum adscribimus:

Nos, vota Fratris Nostri Raimundi Centène, Episcopi Venetensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis Serva Dei Mater a Sancto Ludovico (in saeculo: Maria Ludovica Elisabetha de Lamoignon), vidua, fundatrix Congregationis Sororum a Caritate Sancti Ludovici, quae, aemulans Virginem Perdolentem, cor suum veniae aperuit atque maxima in humilitate se parvorum, indigentium et aegrotantium famulatui dicavit, Beatae nomine in posterum appelletur, eiusque festum die quarta mensis Martii, qua in caelum orta est, in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.

Quae vero per has Litteras decrevimus et nunc et in posterum firma esse volumus, rebus quibuslibet contrariis non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Maii, anno Domini MMXII, Pontificatus Nostri octavo.

De mandato Summi Pontificis
Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status

*A.A.S., vol. CV (2013), n. 9, pp. 837-839