CATECHISMUS CATHOLICAE ECCLESIAE
PARS PRIMA PROFESSIO FIDEI
SECTIO PRIMA « CREDO » – « CREDIMUS »
CAPUT TERTIUM HOMO
DEO RESPONDET ARTICULUS 2
CREDIMUS 166 Fides est actus
personalis: libera hominis responsio incepto Dei Se revelantis. Sed
fides actus non est solitarius. Nemo credere potest solus, sicut
nemo solus vivere potest. Nemo sibi ipsi dat fidem, sicut nemo sibi
ipsi vitam dat. Credens fidem ab aliis accepit illamque aliis
transmittere debet. Noster erga Iesum et homines amor nos ad aliis
de nostra fide loquendum impellit. Unusquisque credens est quasi
anulus in magna credentium catena. Credere non possum nisi aliorum
fide sustentus et mea fide ad aliorum fidem confero sustinendam.
167 « Credo »: 184 est fides Ecclesiae quam
unusquisque credens personaliter profitetur, praesertim cum
baptizatur. « Credimus »: 185 est fides Ecclesiae quam
Episcopi in Concilio profitentur congregati vel generalius quam
liturgica credentium profitetur congregatio. « Credo »: est etiam
Ecclesia, Mater nostra quae Deo fide respondet sua nosque docet
dicere: « Credo », « Credimus ».
I. « Respice, Domine, fidem Ecclesiae Tuae »
168 Ecclesia credit imprimis et sic meam fidem ducit, nutrit et
sustinet. Ecclesia Dominum ubique confitetur imprimis (« Te per
orbem terrarum sancta confitetur Ecclesia », in hymno canimus « Te
Deum ») atque cum illa et in illa impellimur et ducimur, ut nos
etiam confiteamur: « Credo », « Credimus ». Ab Ecclesia recipimus
fidem novamque in Christo vitam per Baptismum. Iuxta « Rituale
Romanum », minister Baptismatis quaerit a catechumeno: « Quid petis
ab Ecclesia Dei? ». Et responsio: « Fidem ». - « Fides quid tibi
praestat? » - « Vitam aeternam ». 186
169 Salus a solo Deo venit; sed quia vitam fidei per Ecclesiam
recipimus, ipsa est Mater nostra: « Credimus Ecclesiam quasi
regenerationis Matrem, non in Ecclesiam credimus quasi in salutis
auctorem ». 187 Quia illa est Mater nostra, est etiam
nostrae fidei educatrix.
II. Sermo fidei 170 Non in
formulas credimus, sed in res quas illae exprimunt et quas nobis
fides « tangere » permittit. « Actus autem [fidei] credentis non
terminatur ad enuntiabile, sed ad rem [enuntiatam] ». 188
Tamen ad has res adiutorio formulationum fidei appropinquamus. Hae
permittunt fidem exprimere et transmittere, illam in communitate
celebrare, illam facere propriam et ex illa magis magisque vivere.
171 Ecclesia quae est « columna et firmamentum veritatis » (1
Tim 3,15), semel traditam sanctis fidem 189 custodit
fideliter. Ipsa est quae verborum Christi memoriam servat et
confessionem fidei Apostolorum a generatione transmittit in
generationem. Sicut mater suos filios loqui docet atque adeo mente
intelligere et cum aliis communicare, Ecclesia, Mater nostra,
sermonem fidei nos docet ad nos in fidei intelligentiam
introducendos et vitam.
III. Una fides 172 A saeculis,
per tot linguas, culturas, populos et nationes, Ecclesia unam fidem
suam confiteri non desinit, ab uno Domino acceptam, per unum
Baptismum transmissam, in persuasione radicatam omnes homines
nonnisi unum habere Deum et Patrem. 190 Sanctus Irenaeus
Lugdunensis, huius fidei testis, declarat:
173 « Ecclesia enim per universum orbem usque ad fines terrae
seminata, et ab Apostolis et discipulis eorum accepit eam fidem
[...]. Hanc praedicationem [...] et hanc fidem [...] diligenter
custodit quasi unam domum inhabitans, et similiter credit his,
videlicet quasi unam animam habens et unum cor, et consonanter haec
praedicat et docet, et tradit quasi unum possidens os ». 191
174 « Nam etsi in mundo loquelae dissimiles sunt, sed tamen
virtus Traditionis una et eadem est. Et neque hae quae in Germania
sunt fundatae Ecclesiae aliter credunt aut aliter tradunt, neque hae
quae in Hiberis sunt, neque hae quae in Celtis, neque hae quae in
Oriente, neque hae quae in Aegypto, neque hae quae in Libya, neque
hae quae in medio mundi sunt constitutae ». 192 «
Ecclesiae quidem praedicatio vera et firma, apud quam una et eadem
salutis via in universo mundo ostenditur ». 193
175 Fidem « perceptam ab Ecclesia custodimus, et quae semper a
Spiritu Dei, quasi in vaso bono eximium quoddam depositum
iuvenescens, et iuvenescere faciens ipsum vas in quo est ». 194
Compendium 176 Fides est
personalis totius hominis ad Deum Se revelantem adhaesio.
Intellectus et voluntatis implicat adhaesionem ad Revelationem, quam
Deus gestis et verbis de Se Ipso fecit.
177 « Credere » igitur duplicem habet relationem: ad personam
et ad veritatem; ad veritatem propter fiduciam in personam quae
illam testificatur. 178 In nullum
alium credere debemus quam in Deum, Patrem, Filium et Spiritum
Sanctum. 179 Fides donum Dei est
supernaturale. Ad credendum homo interioribus eget Spiritus Sancti
auxiliis. 180 « Credere » actus
est humanus, conscius et liber, qui personae humanae correspondet
dignitati. 181 « Credere » actus
est ecclesialis. Fides Ecclesiae nostram praecedit, gignit, sustinet
et nutrit fidem. Ecclesia est omnium credentium Mater. «
Habere iam non potest Deum Patrem qui Ecclesiam non habet Matrem
». 195 182 « Nos ea omnia
credimus, quae in Verbo Dei scripto vel tradito continentur et ab
Ecclesia [...] tamquam divinitus revelata credenda
proponuntur ». 196 183
Fides ad salutem necessaria est. Ipse Dominus asserit: « Qui
crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit; qui vero non
crediderit, condemnabitur » (Mc 16,16).
184 « Fides [...] praelibatio quaedam est illius
cognitionis quae nos in futuro beatos faciet ». 197
SYMBOLUM FIDEI
Symbolum Apostolicum 198 |
Nicaenum-Constantinopolitanum 199 |
Credo in Deum Patrem omnipotentem,
Creatorem caeli et terrae, |
Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem,
Factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. |
et in Iesum Christum, Filium Eius unicum,
Dominum nostrum, |
Et in unum Dominum Iesum Christum, Filium
Dei unigenitum et ex Patre natum ante omnia saecula, Deum
de Deo, Lumen de Lumine, Deum verum de Deo vero,
genitum, non factum, consubstantialem Patri: per quem
omnia facta sunt; qui propter nos homines et propter
nostram salutem, descendit de caelis, |
qui conceptus est de Spiritu Sancto, natus ex
Maria Virgine, |
et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria
Virgine et homo factus est, |
passus sub Pontio Pilato, |
crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato, |
crucifixus, mortuus, et sepultus, descendit
ad inferos, tertia die resurrexit a mortuis, |
passus et sepultus est, et resurrexit tertia die |
ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Patris
omnipotentis, |
secundum Scripturas, et ascendit in caelum,
sedet ad dexteram Patris, |
inde venturus est iudicare vivos et mortuos. |
et iterum venturus est cum gloria, iudicare vivos
et mortuos; cuius regni non erit finis. |
Credo in Spiritum Sanctum, |
Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem,
qui ex Patre Filioque procedit, qui cum Patre et Filio
simul adoratur et conglorificatur, qui locutus est per
Prophetas. |
sanctam Ecclesiam catholicam, |
Et unam sanctam catholicam et apostolicam
Ecclesiam. |
sanctorum communionem, remissionem peccatorum, |
Confiteor unum Baptisma in remissionem
peccatorum. |
carnis resurrectionem, vitam aeternam. Amen |
Et exspecto resurrectionem mortuorum, et
vitam venturi saeculi. Amen |
(184) Symbolum Apostolicum: DS 30.
(185) Symbolum Nicaenum-Constantinopolitanum: DS 150 (in
textu originali graeco).
(186) Ordo initiationis christianae adultorum, 75, ed. typica
(Typis Polyglottis Vaticanis 1972) p. 24; Ibid., 247, p. 91.
(187) Faustus Reiensis, De Spiritu Sancto 1, 2: CSEL 21, 104
(1, 1: PL 62, 11). (188)
Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, II-II, q. 1, a. 2,
ad 2: Ed. Leon. 8, 11.
(189) Cf Ids 1,3.
(190) Cf Eph 4,4-6.
(191) Sanctus Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses, 1, 10,
1-2: SC 264, 154-158 (PG 7, 550-551).
(192) Sanctus Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses, 1, 10,
2: SC 264, 158-160 (PG 7, 531-534).
(193) Sanctus Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses, 5, 20,
1: SC 153, 254-256 (PG 7, 1177).
(194) Sanctus Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses, 3, 24,
1: SC 211, 472 (PG 7, 966).
(195) Sanctus Cyprianus Carthaginiensis, De Ecclesiae catholicae
unitate, 6: CCL 3, 253 (PL 4, 519).
(196) Paulus VI, Sollemnis Professio fidei, 20: AAS 60 (1968)
441. (197) Sanctus Thomas
Aquinas, Compendium theologiae, 1, 2: Ed. Leon. 42, 83.
(198) DS 30. (199) DS 150.
|