CATECHISMUS CATHOLICAE ECCLESIAE
PARS SECUNDA
MYSTERII CHRISTIANI CELEBRATIO
SECTIO PRIMA OECONOMIA SACRAMENTALIS
CAPUT SECUNDUM SACRAMENTALIS CELEBRATIO MYSTERII PASCHALIS
ARTICULUS 2 DIVERSITAS LITURGICA ET UNITAS MYSTERII
Traditiones liturgicae et catholicitas Ecclesiae 1200
Idem mysterium Paschale ubique celebrant Ecclesiae Dei, a prima
Hierosolymorum communitate usque ad Parusiam, fidei apostolicae
fideles. Mysterium in liturgia celebratum unum est, sed formae eius
celebrationis sunt diversae. 1201 Inscrutabiles
mysterii Christi tales sunt divitiae ut nulla traditio liturgica
possit eius expressionem exhaurire. Historia ortus et progressionis
horum rituum mirabilem testatur complementaritatem. Cum Ecclesiae
has traditiones liturgicas in fidei et sacramentorum fidei
communione duxerunt in vitam, mutuo se locupletaverunt et creverunt
in fidelitate Traditioni et communi totius Ecclesiae missioni.
136 1202 Diversae traditiones liturgicae propter
ipsam Ecclesiae missionem sunt ortae. Ecclesiae eiusdem geographici
et culturalis spatii pervenerunt ad mysterium Christi per
expressiones peculiares, culturaliter proprias, celebrandum: in
traditione « depositi fidei », 137 in liturgico
symbolismo, in fraternae communionis organizatione, in theologica
mysteriorum intelligentia et in sanctitatis typis. Sic Christus,
omnium populorum Lux et Salus, in liturgica cuiusdam Ecclesiae vita,
populo et culturae manifestatur ad quos illa missa et in quibus
radicata est. Ecclesia est catholica: in suam unitatem omnes veras
culturarum divitias, potest, eas purificans, colligere. 138
1203 Traditiones liturgicae seu ritus nunc usitati in Ecclesia
sunt ritus latinus (praecipue ritus Romanus, sed etiam ritus
quarumdam localium Ecclesiarum, sicut ritus Ambrosianus, vel
quorumdam ordinum religiosorum) et ritus Byzantinus, Alexandrinus
seu Copticus, Syriacus, Armenius, Maronita et Chaldaeus. «
Traditioni [...] fideliter obsequens, sacrosanctum Concilium
declarat sanctam Matrem Ecclesiam omnes ritus legitime agnitos aequo
iure atque honore habere, eosque in posterum servari et omnimodo
foveri velle ». 139 Liturgia et culturae
1204 Liturgiae celebratio debet igitur diversorum populorum
correspondere indoli atque culturae. 140 Ut mysterium
Christi « ad oboedientiam fidei in cunctis gentibus » patefiat (Rom
16,26), in omnibus culturis annuntiari, celebrari et in vitam duci
debet ita ut hae ab illo non aboleantur, sed redimantur et
perficiantur. 141 Multitudo filiorum Dei cum eorum humana
propria cultura et per illam, a Christo assumptam et transfiguratam,
accessum habet ad Patrem, ad Ipsum in uno Spiritu glorificandum.
1205 « Consideretur oportet in liturgia, et praesertim in
sacramentorum liturgia, partem immutabilem inesse, utpote
divinitus instituta, cuius Ecclesia est custos, et partes quae
mutari possunt, quas ipsa potest et interdum debet ad culturas
componere populorum recens evangelizatorum ». 142
1206 « Varietas liturgica fons auctus esse potest, sed etiam
contentiones suscitare, inscitias invicem et etiam schismata. Patet
hac in re varietatem non debere unitati nocere, nec exprimi posse
nisi per fidelitatem erga fidem communem, erga signa sacramentalia,
quae Ecclesia a Christo accepit, atque erga hierarchicam
communionem. Accommodatio ad culturas cordis conversionem exigit et,
si necesse sit, etiam intermissionem consuetudinum avitarum cum fide
catholica insociabilium ». 143
Compendium 1207 Oportet ut liturgiae
celebratio ad se in cultura populi tendat exprimendam ubi Ecclesia
invenitur, quin se illi submittat. Ex alia vero parte, liturgia ipsa
est culturarum generatrix et efformatrix. 1208
Diversae liturgicae traditiones, seu ritus, legitime agnitae,
quatenus idem Christi mysterium significant et communicant,
Ecclesiae manifestant catholicitatem. 1209
Criterium, quod unitatem in traditionum liturgicarum tuetur
pluriformitate, est Traditioni apostolicae fidelitas, id est:
communio in fide et sacramentis ab Apostolis receptis, quae quidem
communio a successione apostolica significatur et in tuto ponitur.
(136) Cf Paulus VI, Adh. ap. Evangelii nuntiandi, 63-64: AAS
68 (1976) 53-55. (137) Cf
2 Tim 1,14. (138) Cf
Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 23: AAS
57 (1965) 28-29; Id., Decr. Unitatis redintegratio, 4: AAS 57
(1964) 95. (139) Concilium
Vaticanum II, Const. Sacrosanctum Concilium, 4: AAS 56 (1964)
98. (140) Cf Concilium
Vaticanum II, Const. Sacrosanctum Concilium, 37-40: AAS 56
(1964) 110-111. (141) Cf
Ioannes Paulus II, Adh. ap. Catechesi tradendae, 53: AAS 71
(1979) 1319-1321. (142)
Ioannes Paulus II, Litt. ap. Vicesimus quintus annus, 16: AAS
81 (1989) 912-913; cf Concilium Vaticanum II, Const. Sacrosanctum
Concilium, 21: AAS 56 (1964) 105-106.
(143) Ioannes Paulus II, Litt. ap. Vicesimus quintus annus,
16: AAS 81 (1989) 913. |